चला रे गड्या, तोडून टाक,
नाही तर काही, फोडून टाक .
विकासाची आहे कोणाला फिकर,
जरी महगाईने वाकली आहे, सगळ्यांची कमर.
आपली चर्चा व्हायलाच हवी,
चल गड्या काही तरी फोडू या,
नाहीतर काही तरी तोडूया.
शिक्षणाचा दर्जा तर घसरलाच,
लोड शेडिंगने अभ्यासाचा केला वाटोळ्च.
पण आपल्याला ह्याचे काय,
खेळाडूंचे किवा बोलीवूड वाल्यांचे आपण ओडुया पाय.
लाखो भारतीय परदेशी असतात,
काही तिथे शिकतात आणि काही पोटासाठी तिकडेच टिकतात.
पण त्यांचा विचार कोण करणार,
आपण तर मतांसाठी लोकांना दिशा भूल करणार.
नवे काही करायचा आम्हाला विसरच पडला,
पण जुन्या रचनांची नावे बदलण्यात मी सतत झटला.
मारामारी दंगलिला सामन्य माणूस विसरलाय,
चला भडकुया त्यांना, शांत राहण्यात काय आनंद दडलाय.
काय मग गड्यांनो, येतायना आमच्या बरोबर,
तोडूया, फोडूया, भडकुया, विकुया
अस्सल भारताची जी शान आहे, विविधता,
त्या विविधतेलाच चवाटयावर आणू या.
Sunday 21 February 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)